Rada #30

Leżałam w łóżku jeszcze bardzo długo. Niall musiał wyjść około drugiej. Teraz jest prawie czwarta, a ja nadal nie wstałam. Byłam tylko raz w toalecie. Prawda jest taka, że nie spałam całą noc, a potem pieprzyłam się z Horanem, co kompletnie wyczerpało moje siły. Chyba zrosłam się z moim łóżkiem. Patrzyłam ślepo w sufit, nucąc jakąś niezrozumiałą melodię. Usłyszałam pukanie. Zmarszczyłam brwi, podnosząc się na łokciach. Drzwi nieznacznie się uchyliły, a zza nich wyłoniła się głowa Harry'ego. Spojrzał na mnie tymi zielonymi tęczówkami, a ja od razu położyłam się z powrotem, zaciskając niezauważalnie szczękę. Chciałam go po prostu unikać.
- O co chodzi?- Odezwałam się, patrząc tępo w sufit. Teraz wydawał się być cholernie interesujący.
- Chciałem się zapytać, czy nie jesteś może głodna.- Wymamrotał. Usłyszałam, jak otwiera szerzej drzwi, ale nie wszedł do środka, co oznaczało, że musiał stać w progu. Spojrzałam na niego. Jednak opierał się o framugę. Nie odrywał wzroku od mojej osoby.- No więc?
- Nie, dzięki.- Mimowolnie się skrzywiłam, na co on westchnął.
- Tylko pytałem.- Wymamrotał i cofnął się, chcąc wyjść. Zerwałam się z łóżka, zatrzymując go. Sama nie wierzę, że to robię.
- Przepraszam- Chwyciłam jego ramię, desperacko próbując go unieruchomić.- Przepraszam Harry, że na ciebie nakrzyczałam. Mówię bardzo wiele i czasem nawet tak nie myślę, tylko po prostu mówię. To nie tak, że...
- Wszystko w porządku.- Przerwał mi, posyłając słaby uśmiech.
- Nie, słuchaj. Nie chodzi o to, że jesteś tutaj, i że ja spędzam z tobą czas tylko dlatego, że taki mamy układ, a ja ci obiecałam. Naprawdę cię polubiłam, jesteś wspaniałym przyjacielem! Byłam po prostu zmęczona, śpiąca, jeszcze te klucze.- Westchnęłam.- Jestem cholernie wrażliwa, jeżeli chodzi o moje łóżko. Uwierz, że nie tylko ciebie o to skrzyczałam, bo tak naprawdę, to nie pamiętam...
- Chanel
- ...kiedy ostatni raz spał w nim ktoś oprócz mnie czy Nialla. To na pewno było kilka miesięcy temu i to jeszcze zapewne przypadkiem.
- Chanel...
-  To nie tak, że tylko na ciebie tak zareagowałam. Po prostu nikt nie ma prawa ze mną spać. To moja sprawa i...
- Chans!- Chwycił moje ramiona, delikatnie mną potrząsając. Zamrugałam kilka razy.- Zamknij się na kilka sekund i posłuchaj mnie. Nic się nie stało i nie chcę, żebyś się tłumaczyła. Rozumiem. Nie znamy się długo, zgarnęłaś mnie praktycznie z ulicy, więc to jasne, że możesz mi nie ufać...
- Ale...
- Hush!* Teraz ja mówię. Możesz mi nie ufać i ja to rozumiem. A to komu pozwalasz spać z tobą, to twoja prywatna sprawa i mi nic do tego. Miałaś pełne prawo tak zareagować i tak właściwie, to ja powinienem cię przeprosić. Mogłem od razu powiedzieć, gdzie są te klucze i nie miałem prawa wchodzić ci do łóżka, jakkolwiek to brzmi. To ja przepraszam, nie chcę twoich wyjaśnień i mimo wszystko świetnie się wczoraj bawiłem.- Uśmiechnął się do mnie szeroko.
- Ja też.- Odwzajemniłam jego gest.- Czyli zgoda?
- No jasne, Chanie...- Harry zamknął nas w szczelnym uścisku. Zaśmiałam się lekko.
- Twoja dziewczyna będzie miała szczęście. Taki przystojny i wyrozumiały, uroczy i opiekuńczy.
- Jakbym nie wiedział.- Prychnął.- Ale jak na razie, to ty jesteś moją dziewczyną, prawda?- Lokaty pochylił się w moją stronę, opierając swoje czoło o moje. Uśmiechał się przy tym szeroko.- No chyba, że ze mną zrywasz za te klucze.
- Tylko na to czekam!- Zaśmiałam się.
- Jedno słowo i znikam, kolejne i wracam.
- Uroczo...- Stwierdziłam, przygryzając dolną wargę.
- Dla mojej księżniczki wszystko.
- Chyba wiedźmy.- Wtrącił ktoś zaraz obok nas. Spojrzeliśmy w stronę tej osoby i nie mógł być to nikt inny jak Niall.
- Kiedy wróciłeś?- Odsunęłam się nieznacznie od bruneta.
- Idę zrobić coś do jedzenia.- Mruknął Harry. Kątem oka zobaczyłam, że był lekko zawstydzony tym, że Niall nas tak przyłapał.
- Gdybyś nie była tak w niego wpatrzona, to zauważyłabyś, że wszedłem jakieś pięć minut temu, jebnąłem drzwiami, krzycząc 'Wróciłem, mała!', a potem wbiegłem po schodach.- Horan skrzyżował ręce na piersi, patrząc na mnie podejrzliwie.- Chyba się nie zakochałaś?
- Co?!- Wybuchnęłam śmiechem.- Czy wyglądam ci na kogoś, kto bawi się w związki?
- Chanel... Mnie nie oszukasz...
- Ale ja nie kłamię. Nic nie czuję do Harry'ego. My udajemy związek. Robię to, co mu obiecałam, ale traktuję go jak przyjaciela.

Rada trzydziesta: Mnie nie oszukasz, ale sobie samej może wmówić kłamstwo. Bo nieprawda powtórzona wiele razy, staje się prawdą.

~~~~~~~~~~~~
*Dla niewtajemniczonych 'Hush' to angielski odpowiednik naszego 'Csi..'