Rada #12

Do końca dnia nie wychodziłam z pokoju. Nie chciałam... Wzięłam prysznic i leżałam tak długo, aż udało mi się zasnąć. Teraz jest trzecia rano, a ja nie mogę spać. Wpatruję się bezsensownie w sufit i nie widzę nic innego, jak ciemność. Odczuwałam ogromną potrzebę na zjedzenie czegoś dobrego. Spaghetti! Tak straszliwie chciało mi się spaghetti! Wstałam z łóżka i na ramiona narzuciłam swój szlafrok. Miałam w zwyczaju spać w zwykłej bokserce i majtkach. Nic więcej. Tak było mi najwygodniej. Kto normalny gotuje spaghetti o trzeciej w nocy? Zeszłam po cichu po schodach i włączyłam światło w kuchni. Postawiłam wodę na makaron i zajęłam się robieniem sosu. W domu panowała nieznośna cisza, dlatego podśpiewywałam sobie pod nosem. Kroiłam właśnie cebulę, kiedy poczułam czyjąś dłoń na ramieniu. Wystraszyłam się do tego stopnia, że skaleczyłam się w palec. Odłożyłam nóż i spojrzałam na ranę. Wyglądała źle, ale nie tragicznie. Warknęłam, odwracając się w stronę 'napastnika'. Oczywistym było, że to nikt inny, jak Harry.
- Co ty robisz o tej godzinie?
- Spaghetti.- Burknęłam.
- Teraz?
- Sorry, mam klienta na górze, przecież nie będzie leżał głodny. Ostry seks potrafi wykończyć człowieka.- Prychnęłam. Brunet zdawał się zrozumieć moją aluzję, bo spuścił wzrok.
- Pokaż to.- Chwycił moją dłoń, dokładnie oglądając ranę, z której sączyła się krew.- Nie wygląda dobrze.
- Nie umrę.- Zabrałam ręke i wróciłam do krojenia cebuli. Starałam się nie zwracać uwagi na Harry'ego, mimo że ciągle czułam na sobie jego wzrok. Jednak nie miałam zamiaru się odwracać, ani nic z tych rzeczy. Skupiałam się tylko na gotowaniu, ale to nie zmieniało faktu, że on tam stał i cholernie mnie irytował.
- Czego chcesz?- Powiedziałam, nie przerywając krojenia. Nie dostałam odpowiedzi.- No co?- W końcu nie wytrzymałam.
- Ja...
- Ty?- Skrzyżowałam ręce na piersi i podniosłam jedną brew.
- Przepraszam. Ja tak nie myślę, tylko...
- Byłeś zazdrosny- Dokończyłam, bo wiedziałam, że on tego nie zrobi. Westchnęłam i wrzuciłam makaron do gotującej się wody, a cebulę na patelnię.
- Przepraszam Chans...
- Nie mów do mnie 'Chans', tylko Niall tak mówi.
- Chanie?- Prychnęłam. Odwróciłam się przodem do chłopaka i oparłam o blat. Lustrowałam go wzrokiem, dokładnie tak samo, jak on mnie.
- Obiecasz mi coś.- Zaczęłam i odepchnęłam się, podchodząc do niego.- Mamy układ. Tylko układ.- Harry kiwnął delikatnie głową.- Nie zakochasz się we mnie.
- Co?- Zmarszczył brwi.
- Nie.Zakochasz.Się.We.Mnie- Powtórzyłam i podniosłam głowę, żeby spojrzeć mu w oczy. Był wyższy, a ja do tej pory gapiłam się na jego klatkę piersiową, która była zupełnie naga. Harry nie bardzo wiedział jak się zachować. Tymbardziej, że moja dłoń znalazła się na jego policzku.- Nie warto.- Westchnęłam.- Na pewno nie we mnie.
- Niby dlaczego?
- Obiecasz?- Chłopak przechylił delikatnie głowę, mocniej przyciskając swój policzek do mojej dłoni.- Obiecaj.- Odsunęłam się.
- Obiecuje.- Uśmiechnął się delikatnie.
- Jesz ze mną?- Harry kiwnął głową.- To była rada dwunasta: Nie zakochuj się w nieodpowiednich osobach.